বিয়া গীত

  

  প্ৰাচিন কালৰে পৰা দৰং তথা মঙ্গলদৈ অঞ্চল কলা-কৃষ্টিৰ ক্ষেত্ৰত চহকী ।দৰঙী কলা-কৃষ্টিৰ আপুৰুগীয়া সম্পদ বিয়াগীত মঙ্গলদৈৰ স্থানীয় থলুৱা ভাষা আৰু সুৰেৰে গোৱা হয় । এই বিয়া গীত সমূহক দুই শ্ৰেণীত ভগাব পৰা যায় । প্ৰথম শ্ৰেণীত বিবাহৰ বৈদিক ক্ৰিয়া কাণ্ডৰ লগত সঙ্গতি ৰাখি দৰা-কইনাৰ মধুৰ মিলন কামনা কৰি গোৱা বিয়াগীত । দ্বিতীয় শ্ৰেণীক নিন্দাগীত বোলা হয় ।

    সাধাৰণতে বিয়াগীত বিয়া শুভৰাম্ভনী হোৱাৰ আগদিনাৰ অনুষ্ঠিত তেলভাৰ আৰু বিয়াৰ সমাপ্তিলৈকে এই গীত গোৱা হয় । তেলৰ ভাৰৰ নীতি-নিয়ম আৰু দৰা পক্ষই কইনাৰ ঘৰলৈ অনা তামোলৰ ঠোক বা আন সকলো বস্তৰে এটা মাপ কাঠি নিৰুপন কৰি এনেদৰে বিয়াগীত গায় ।

                     (১)

         আগৰখন ভাৰতে কি কি আনছা (আনিছা)

         ৰভাৰে তলতে থ’উ

         পাচৰখন ভাৰতে কি কি আনছা

         সমাজৰ আগত ক’উ ।

                     (২)

          পানো আনছা মেকুৰী কেনীয়া

          তামোল বা আনছা কি ?

          ৰভাৰো তল সোমালি ঝগৰো লগালি

          সেৱা লৌ বঁটাখন দি ।।

দৰা কইনাক গা-ধুউৱাবলৈ অনুষ্ঠিত নাৰী সমাজৰ পানী তোলা অনুষ্ঠান অতিকে আমোদজনক । ঘাটত পানী তোলাৰ প্ৰস্ততিৰ পৰা ঘৰৰ ভিতৰত থোৱালৈকে বিয়াগীত গোৱা হয় এই অনিষ্ঠানটিত ।

 দিহা :     বৰঘৰৰে দুৱাৰ মেলি

          উলিয়াইও কলচি এ

 পদ :      কলতে দিলে আনি

          সেন্দুৰৰ ফোঁটা

          চোতালতে ঘন্টা ঘছা

          ওপৰতে ৰভা ।

          বিয়াৰে উৰুলি দিয়া

          কন্যাগণক মাতি

          ভাল ভাল বাছি লোৱা

          পাঁচজনী আয়তী ।

 দিহা :     পাঁচটি হাড়িয়ে পাচ বৰণীয়া

          কোন কুমাৰৰ হাড়িয়ে

 পদ :      জাতুৱা কুমাৰে হাড়ি গঢ়াই দিছি

          ভৈৰা কুৰৰে মাটিয়ে । ইত্যাদি

পানীতোলা গীত—

          গোহাইথেৰ পুখুৰীত কেউফালে চেচুৰি

          চকোৱাই পানী মল খাই তুলি ও

          গোহাইথেৰ পুখুৰীত মই পানীত নামিলো

          ঢৌ মাৰি খেদলো পুণি এ

 দিহা :     ইঘাটে দুৱৰি সিঘাটে দুৱৰি

          হৰিও কোন ঘাটে তুলিম পানী হে ৰাম

          যি ঘাটে আছে আজলী যশোদা

          হৰি ও সেইঘাটে তুলিমে পানী এ ৰাম ।

 পদ :      পাচখনি তামোলে পাচফালে পেলালো

          হৰি এ কটাৰী কাটিলো পানী

          দৰাৰ মাককে পেলাও দলিমাৰি

          হৰি এ লৈ যাওক ঘৈড়ালে টানি ।

          ....................................

          জল লৈ যশোদা পিচফালে নাচাবি হৰি এ

          সাগৰো আহিব লৰি এ জয় হৰি এ । ইত্যাদি ।

আখেই তোলা বিয়াগীত---

          আখেই তোলা আখেই তোলা

          চেনেহৰে ভাই

          আজিৰ পে তোমাৰ বাইদেউৰ

          গোত্ৰ চিঙি যায় ।

          হলিৰামে আখেই তোলেই

          শ্ৰীৰামৰ বিয়া

          মুঠি মুঠি কৰি শ্ৰী

          অগনিতে দিয়া ।

          অগনিতে আখেই

          দিয়া মুঠিধৰি

          আজিৰ পেৰে(পৰা) বায়েৰ যাবো

          গৃহ তিয়াগ কৰি ।

          ..................

   নিন্দগীত ঠাট্টা-মস্কৰা আৰু কটুক্তিযুক্ত হলেও বেচ ৰসাল আৰু আমোদৰ খোৰাক । প্ৰথমে দৰাক জোকাই আৰম্ভ কৰে-

          অ’ ৰঘুপতি

          নিন্দাপদ গাবলৈ

          দিয়া অনুমতি

          ................

          সৰু সৰু ঘুটুলুকাই

          বৰগুটি খায়,

          চিকণ কইনা বিচাৰোন্তে

          ৰামৰ বয়স যায় ।

কইনাঘৰীয়া নামতীয়ে গায়---

          আদা খালো তিনি চকল

          জৰাৰ খালো জিম

          আমাৰ লগত জিনবে নল্লি

          বোন্দা থেকচা দিম ।

পানী তুলি আহোতে দৰা-কইনাৰ মাকলৈ নিন্দা-

          দ পথাৰৰ হোলা হৰি হৰি

          দ পথাৰৰ হোলা

          দৰাৰ(কইনাৰ) মাকটো লগত আহিছি

          আগদাঁত দুই পাৰি সোলা এ ।

দৰা-কইনাক গা-ধুউওৱাৰ পিচত ডাঙি নিবলৈ অহা জনক নিন্দা-

          বাপুক(আয়েক) নিব আহি কাষতে বহিলা

          কান্ধে নিবলে তুলি এ

          তেওঁতে মূৰতে ঢেকুৰাই মূতিলে

          বিন্নাৰে চুব বুলি এ ।

বৰপীৰাত বহি থকা দৰালৈ নিন্দা—

          ন ঘৰৰ চিকি মিকি

          পুৰাণ ঘৰৰ কামি

          মুখৰ কাপোৰ গুছৌ দৰা

          সদায় দেখো আমি ।

বামুণ-পুৰোহিতৰ নিন্দা—

          বা ধান মকুৱা বামুণটো খকুৱা

          ঐ ৰাম পিঠা খাও পিঠা খাও কৰেই হে

          বামুণৰ বামুণী পিঠা সাজবে নৰেই

          অ’ ৰাম বামুণটো খখতে মৰেই হে ।।